29. aprila 1947. prikazana Slavica, prvi dugometražni film jugoslovenske kinematografije
Sveži ožiljci stradanja u Drugom svetskom ratu tek su počeli da zaceljuju, socijalistička vlast u Jugoslavija krenula je da stvara novo društvo na krilima pobede, a filmska umetnost mogla je da joj da dodatni zamajac.
I tako je 1947, dve godine posle završetka rata, državni vrh odlučio da prvo ostvarenje novoosnovanog preduzeća Avala film bude Slavica, partizanska priča smeštena u Dalmaciju u Hrvatskoj.
A ne samo što je taj film postao prvi dugometražni film nove države i ušao u istoriju, već je doveo i do toga da ime Slavica bude jedno od najpopularnijih u posleratnim godinama.
Uloga u ovom filmu proslavila je dvadesetjednogodišnju Irenu Kolesar.
Kći Rusina i Nemice, rođena u Slavonskom brodu, Irena je pristupila partizanskom pokretu sa 17 godina, bila je deo 13. proleterske brigade, gde je postala članica ratne pozorišne trupe.
Posle oslobođenja počela je da radi u Hrvatskom narodnom kazalištu.
Bojan Stupica, tadašnji upravnik Jugoslovenskog dramskog pozorišta uspeo je da dovede Irenu Kolesar 1953. godine u Beograd i angažuje je u svom pozorištu. Prva uloga bila joj je Julija u Šekspirovoj tragediji „Romeo i Julija“. U Jugoslovenskom dramskom pozorištu Irena Kolesar radila je sve do 1973. godine, kada se penzionisala i vratila u Zagreb.
Zbog boračkog staža, za koji je dobila i orden, rano je otišla u penziju, zbog čega njen rad nije poznat mlađim generacijama.
Tekst: bbc.com
Foto: Avala film